Mevcut literatür, başarılı olan Güney Kore ve Çin gibi yükselen ekonomilerin firmalarının (YEFler) inovasyon-kabiliyet geliştirmelerini kapsamlı bir şekilde ele almıştır. Buna karşın, Brezilya ve Türkiye gibi nispeten daha az başarılı ülkelerin YEFlerin inovasyon-kabiliyet geliştirmeleri konusu genellikle ihmal edilmiştir. Asya ülkeleriyle kıyaslandığında, Brezilya ve Türkiye pazarlarını uluslararası rekabete daha erken açmışlardır. Bu durum, bu ülkelerin firmaların inovasyon-kabiliyeti geliştirmeleri için daha başka fırsatları ve kısıtlamaları doğurmuştur. Çalışma, iki Türk firmasını, Arçelik ve Fiat-Tofaş'ı, analiz ederek yerelden çıkarak ulusal düzeyde rekabet etmelerine olanak sağlayan inovasyon-kabiliyet geliştirme süreçlerini incelemektedir. Bulgular, incelenen firmaların inovasyon-kabiliyet geliştirmelerinde devlet desteğinin sınırlı rol oynadığını göstermektedir. Bunun yerine, firma düzeyindeki rekabet, öğrenme süreçleri, teknolojik dinamikler ve firma sahipliği, inovasyon-kabiliyet geliştirme süreçlerinde ana faktörler olarak belirlenmiştir. Arçelik'in çeşitlendirilmiş bir iş grubunun parçası olması, uluslararası arenada rekabet edecek düzeyde inovasyon-kabiliyet geliştirmesine katkı sağlamıştır. Öte yandan, Tofaş'ın ortaklık yapısı, inovasyon-kabiliyet geliştirmesinde avantajlar ve dezavantajlar sunmuş, bu da uluslararası düzeyde inovasyon geliştirmesini yavaşlatmıştır. Çalışma, firmaların teknolojik yetenek geliştirmelerinin tek başına uluslararası düzeyde rekabet etmeleri için yeterli olmadığını da göstermiştir. Uluslararası düzeyde sürdürülebilir bir rekabet avantajı oluşturabilmek için, bu firmaların organizasyonel ve uluslararası pazarlama kabiliyetlerini de geliştirmeleri gerekmiştir. Sonuçlar, gelişmekte olan ülke firmalarının teknoloji, pazarlama ve organizasyonel inovasyonları bir arada geliştirmelerinin ve uyumlarının uluslararası düzeyde rekabet etmek için hayati öneme sahip olduğunu göstermektedir.